วันศุกร์ที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2557

สิริพันธ์....ลูกศิษย์ของครู

                             
                 เมื่อปี ๒๕๓๙  ผมได้มีโอกาส..(  ต้องเรียกว่า..มีโอกาส...) ไปรับตำแหน่งครูใหญ่คนใหม่ที่โรงเรียนบ้านแม่ออก  สปอ. สบเมย  จังหวัดแม่ฮ่องสอน  ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทาง..สายสบเมย  ที่นั่นมีครู ๑ คน และเด็กอีกสี่สิบกว่าคน  ครูผู้หญิงไปช่วยราชการโรงเรียนในกลุ่มด้วยการเดินทางที่ลำบาก..ต้องเดินทางด้วยเท้า เป็นระยะทางเกือบสองชั่วโมง  ทั้งขึ้นเขาและ..ลงเขา  ..
                         ประมาณ  ๓  เดือน ผมถึงได้มีโอกาสเจอกับสิริพันธ์ นักเรียนที่เคยเรียนดีและช่วยเหลืองานของครูดี เขากลับจากโรงพยาบาลสวนปรุง เชียงใหม่ เนื่องด้วยตกต้นไม้ และเกิดอาการทางประสาทต้องไปอยู่โรงพยาบาลเสียนานทีเดียว  กลับมาก็ยังมีอาการไม่เต็มร้อย  การเคลื่อนที่ไปมาก็ลำบาก โขยกเขยก และมีน้ำลายไหลยืดอยู่ตลอดเวลา  แต่สิริพันธ์ เป็นเด็กที่มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคุณครูและตั้งใจเรียนหนังสือ บางครั้งอาจมีแกล้งน้องอนุบาลบ้าง เพราะครูให้ไปเรียนกับอนุบาล  แต่สิ่งหนึ่งคือ สิริพันธ์รักการเรียน ไม่จำเป็นเขาจะไม่ขาดเรียนเลย มาเรียนอย่างสม่ำเสมอ และยังคงช่วยเหลือคุณครูตลอด .เอ..ในตอนนี้.เธอเป็นยังไงบ้างนะ......สิริพันธ์