หมดห่วง......ไปอีกหนึ่ง.....

ในบรรดา..พี่ เพื่อน น้อง ของผมแล้วละก็...นายโต..." อรรณพ โตสุวรรณ " หรือ เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น " ธนกฤต โตสุวรรณ " เป็นน้องรักของผมอีกคน..ที่ติดสอยห้อยตามกันมาตั้งแต่แกมาทำงานเป็นครูจ้างสอน...จนเมื่อวันที่ ๑ กันยายน ๒๕๕๒ ที่ผ่านมา น้องผมคนนี้ได้รับการบรรจุเป็นครูผู้ช่วย ตามโควต้าการสอบบรรจุของพนักงานราชการ.....

.....อันที่จริง..ชื่อเล่นเขาที่พ่อแม่ตั้งให้คือ..อ๊อด...แต่ผมมักจะตั้งชื่อให้เขาใหม่ ๆ เพื่อเป็นสัญลักษณ์ในกลุ่มให้กับทีมงานในกลุ่มเสมอ..สอบบรรจุมาก็หลายรอบ..แต่ได้แค่สอบ...ไม่สมหวังสักครั้ง..ทั้งที่การทำงานนั้นไม่ได้ขี้เหร่เลย..อยู่ในระดับหัวแถวด้วยซ้ำ....แต่พี่น้องทุกคนก็ได้แต่ลุ้น..ยังไม่ได้ฉลองสักที...จนครั้งนี้ก็สมหวัง..โดยเฉพาะท่านรองฯ บรรเจิด กลิ่นจันทร์ รอง ผอ. สพท. เพชรบูรณ์ เขต ๑ ซึ่งเป็นหัวหน้าการคนสุดท้ายของสบเมย และเป็นเจ้านายเรา.. เพราะท่านได้ช่วยให้หลายคนในทีมได้สมหวังกันเกือบทุกคน..เหลือนายโตนี่แหละ...พวกเราต่างดีอกดีใจกันครับ....

........................อรรณพ.....หรือนายโต ของผม เขาเป็นอาจารย์สอนคอมพิวเตอร์ให้ผมเป็นคนแรกครับ..สักเมื่อสักปลายปี ๒๕๔๑ ตอนเขามาอยู่สบเมยใหม่ ๆ ในนามของกลุ่มดอยปุย...ประกอบด้วย โรงเรียนบ้านอุมดาเหนือ โรงเรียนบ้านอุมดาใต้ โรงเรียนบ้านแม่ออก และโรงเรียนบ้านแม่ออกเหนือ ในสมัยนั้นการเดินทางไปมาหากันลำบากมาก โดยเฉพาะช่วงหน้าฝน พวกเราเลยใช้การเดินข้ามเขาเป็นเส้นทางหลัก มันไม่หนักเท่า เข็นรถขึ้นภูเขา.....ประมาณปี ๒๕๔๗ พวกเราก็ได้ออกอัลบั้มเพื่อหารายได้(แต่ไม่มีรายได้เลย ...ฮา )เพื่ออาหารกลางวันเด็กในชุด " เพลงเพื่อน้อง ร้องเพื่ออิ่ม " ตามแนวครูซัน สมพงศ์ หมื่นจิตต์...ซึ่งเป็นต้นแบบของพวกเรา ผมก็ได้แต่งเพลงให้เขาร้อง หลายเพลงและให้เขาแต่งเองด้วย...และเขาเล่นกลองเป็นอาชีพหลัก

.............เมื่อปี ๒๕๕๐ นายโตก็เปลี่ยนชือจาก " อรรณพ " เป็น " ธนกฤต " เชื่อไหมครับ...ความโชคดีเริ่มมาเยือน...น้องได้แต่งงาน....เมื่อไม่กี่วันมานี้ก็ได้ลูกชายอีก และสุดท้ายได้บรรจุ.....พวกเราเลยหมดห่วง...โชคดีกับชีวิตนะน้องรัก...